Terapia EMDR

Latem i jesienią ubiegłego roku uczestniczyłam w dwóch poziomach szkolenia dotyczącego terapii EMDR, zalecanej przez WHO jako jedna z metod leczenia zespołu stresu pourazowego (PTSD). Spotkania prowadzone były przez psychiatrę, psychoterapeutkę dr Anabel Gonzàlez Vàzquez, pod patronatem PTT EMDR i EMDR Europe.

Celem terapii EMDR jest integrowanie traumatycznych wspomnień z pozostałymi doświadczeniami z historii życia, tworzenie nowych połączeń/skojarzeń w obrębie wspomnienia. Dzięki temu Klienci doświadczają zmiany w obszarze poznawczym i emocjonalnym, osiągając bardziej adekwatną, dojrzałą perspektywę. Traumatyczne, zablokowane dotychczas wspomnienie „staje się częścią przeszłości”, a nie czymś stale odtwarzanym w teraźniejszości.

Istotnym elementem terapii EMDR, z którym zwykle bywa ona kojarzona, jest bilateralna stymulacja (stymulacja lewej i prawej części mózgu), na przykład poprzez ruchy gałek ocznych czy tapping. Jednak równie ważne są pozostałe elementy procesu, między innnymi psychoedukacja czy praca z regulacją emocji. Terapeuta wspólnie z Klientem poszukuje źródeł negatywnych przekonań, zakłócających emocji, odczuć z ciała, identyfikując wspomnienia, które stanowią podłoże trudności występujących w obecnym życiu. To złożony proces, wymagający czasu i bezpiecznej relacji. Terapia EMDR dynamicznie się rozwija i stosowana jest w coraz szerszym spektrum sytuacji klinicznych.

Choć z ciekawością poznaję EMDR, w codziennej pracy nadal bazuję na podejściu humanistyczno-doświadczeniowym, które jest mi najbliższe i którego uczyłam się w ramach czteroletniego całościowego szkolenia psychoterapeutycznego, na dodatkowych kursach i warsztatach i któremu przyglądam się regularnie podczas superwizji indywidualnych i grupowych. Jednocześnie, czerpanie z innych metod stanowi dla mnie cenną naukę i poszerza perspektywę.